فراوانی عوامل همراه سرطان دهان در استان گیلان طی سال های ۱۳۸۳-۱۳۷۵

چکیده مقدمه: سرطان دهان مشکل بهداشتی عمده در بسیاری از کشورهای جهان است. شیوع این بیماری در نقاط مختلف دنیا, متفاوت است و مانند هر بیماری دیگر برای شناخت عمیق آن آگاهی از چگونگی توزیع بیماری در مناطق مختلف ایران لازم است. هدف: تعیین فراوانی عوامل همراه سرطان دهان در بیماران مبتلا در استان گیلان طی سال های83 -1375. مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، اطلاعات آماری از تمام سرطان های حفره دهان با مراجعه به بایگانی مرکز ثبت سرطان استان گیلان و مطب متخصصان جراحی فک و صورت جمع آوری شد و سن، جنس، شیوع و محل آنها ثبت شد. نتایج: از کل نمونه های بررسی شده، 306 مورد سرطان دهان شناسایی شد. از این تعداد، 186نفر (8/60%) مرد و120 نفر(2/39%) زن بودند. نسبت مردان به زنان55/1به1 ومیانگین سن بیماران 65/157/57 سال بود. بیشترین فراوانی سنی ابتلا مربوط به دهه هفتم زندگی بود. از نظر آسیب شناسی، شایع ترین بدخیمی 205 مورد (67%) کارسینومای اسکواموس سل و پس از آن به ترتیب لنفوم با 27 مورد (8/8%) رتبه دوم وآدنوکارسینوما وکارسینومای موکواپیدرموئید هرکدام با12مورد (9/3%) جایگاه سوم را از نظر شیوع داشتند. شایع ترین محل بدخیمی، به ترتیب زبان53 مورد(3/17%)، لب پایین 35 مورد (4/11%) و لوزه 29 مورد(48/9%) بود. نتیجه گیری: اکثر یافته های این بررسی مشابه مطالعات قبلی بود. برای شناخت عوامل خطر ابتلای به سرطان دهان، نیاز به کسب آمار دقیق از نقاط مختلف کشور است که می توان با بهره گیری از سیستم منسجم ثبت سرطان این کار را انجام داد